Filmy policja, satyra

Dewey Cox (John C. Reilly) ma wszystko. Sprzedał miliony płyt, podbił serca setek kobiet, a wśród jego przyjaciół znaleźli się Elvis i członkowie grupy The Beatles. Życie Coxa jest pełne zwariowanych, suto zakrapianych alkoholem imprez. Artysta popada w różnego rodzaju uzależnienia i nie potrafi zbyt długo wytrwać w związku z jedną kobietą. Przede wszystkim ma jednak swoją muzykę, dzięki której z prostego wiejskiego chłopaka stał się jedną z największych gwiazd rocka.

Ferdinand Griffon jest mężczyzną w średnim wieku. Ma żonę i dzieci i prowadzi spokojne życie. Pewnego dnia poznaje młodą studentkę Marianne Renoir. Zakochują się w sobie, od pierwszego wejrzenia i postanawiają uciec z miasta. Po drodze dzieje się wiele szalonych i niewytłumaczalnych wydarzeń.

Federico Fellini przedstawia nam poetycką wizję Wiecznego Miasta. Według reżysera, Rzym ma klika wymiarów, w których mieszają się przeszłość, teraźniejszość, przyszłość. Jest świetnym miejscem do oglądania widowiska życia. A także wielkiego widowiska końca świata. Wyobraża sobie, że koniec świata byłby w Rzymie spektaklem wysoko ocenionym i gorąco oklaskiwanym. Po czym wszystko można by zacząć od nowa, albo raczej odrodzić się. W filmie powracają liczne motywy i obsesje twórczości Felliniego.

Serial opowiada o grupce zakręconych policjantów, którzy wywołują o wiele więcej problemów, niż sami potrafią rozwiązać. W odróżnieniu od innych seriali o policjantach, w których podziwiamy profesjonalizm i umiejętności stróży prawa, bohaterowie tego serialu zajmują się przede wszystkim tuszowaniem swoich wpadek. W epicentrum tego chaosu znajduje się starszy inspektor Paco. Wspaniały gość, który zupełnie nie potrafi zapanować nad kryzysową sytuacją. Pracuje ręka w rękę z dwójką nieudaczników – Mirano i Lucasem, którym ufa bezgranicznie. Przystojniak Lucas mógłby nawet być całkiem dobrym policjantem, gdyby nie próbował naśladować filmowych gliniarzy. Pulchniutki i powolny Mariano nie potrafi dojść do siebie po rozstaniu z dziewczyną, Ines, która zostawiła go dwa lata temu. Trzej policjanci mimo, iż nie są zbyt bystrzy, to są jednak przemili, a ich największą tajemnicą pozostaje przyczyna wyboru tej dziwnej profesji gdyż cała trójka daje dyla na sam widok dużego psa...

Akcja filmu rozgrywa się w szkole średniej w fikcyjnym mieście Herrington, umiejscowionym w stanie Ohio. Szkoła, jak wiele dzisiaj, wysłużona, zaniedbana, borykająca się z brakiem środków na pomoce naukowe, komputery i wycieczki. Gronu pedagogicznemu też już by się przydał zastrzyk świeżej krwi. Dziewczęta i chłopcy w wieku dojrzewania, burzy hormonów, podrywają, wymieniają pierwsze pocałunki i trochę dokazują: sprzeciwiają się rodzicom, wojują z nauczycielami. I oto uczniowie i uczennice liceum Herrington będą musieli stawić czoła faktom, o jakich nie śniło im się w najkoszmarniejszych snach...

Akcja rozgrywa się w Rosji latem 1941 r. Żołnierz Ivan Chonkin (Gennadi Nazarov) nie jest dobrze przystosowany do swojego życia w wojsku. Czuje się znacznie bardziej komfortowo z końmi kawalerii, którymi się opiekuje. Pewnego dnia kapitan postanawia przenieść Chonkina do małej zagubionej wioski; wyposażony w karabin i skąpe porcje jedzenia na tydzień. Misją jest monitorowanie starej maszyny wojskowej, dwusilnikowego U2, który z powodu awarii wykonał przymusowe lądowanie na łące w pobliżu wioski. W pobliżu jest jakaś wieśniaczka, która hoduje ziemniaki w swoim ogrodzie warzywnym. Jest tylko kilka metrów od wartownika i jego samolotu. Njura (Zoya Buryak), młoda listonoszka, wydaje się być samotna: w sumie dobry interes dla porzuconego żołnierza. Oczywiście, Chonkin nie musi długo prosić ją o picie, a to się kończy w łóżku, które oboje dzielą. On ją kocha, ona potrzebuje mężczyzny i oboje mogą żyć prawie normalnym życiem: kochać się, rozmawiać z sąsiadami, doić krowę, zazdrościć, kochać się ponownie. Ale kochankowie nie są sami na świecie...

Jest to satyra na współczesne czasy o problemach pewnej wampirzycy w znalezieniu dziewicy, której krew jest jej potrzebna do przeżycia.